“Eerwaarde, ik kom om te biechten”, zei de marketeer. “Want er zit me iets dwars.”
“Als ik op een verjaardag vertel dat ik in de marketing werk, dan valt iedereen over me heen. De mensen vinden me een bedrieger. Ze vertrouwen het niet meer. Ze worden nog steeds boos over de woekerpolis die hun bank hen meer dan 10 jaar geleden verkocht.

Of over de scharreleieren die komen van kippen die nooit kunnen scharrelen. En sommigen weten dat ik heb meegewerkt aan het label Puur & Eerlijk van een grote Nederlandse supermarkt. Nou, dat had ik beter niet kunnen vertellen. Er zitten altijd wel een paar van die puristen bij die moeilijk doen over het feit dat onze jalapeñoburgers maar uit 80 procent vlees bestaan, geen 100% want we spuiten ze op met water. Ze snappen gewoon niet dat ‘Puur & Eerlijk’ een label is dat je in de context moet zien.”

“Hebben de mensen gelijk als ze je werk niet vertrouwen?”
“Het is maar hoe je er naar kijkt, eerwaarde. Mijn vakgenoten en ik zijn gewoon goed in creatief schrijven en praten. Kijk, nu doe ik het al weer … Eigenlijk bedoel ik: we beloven vooral wat mensen een goed gevoel geeft. En wat ons goed uitkomt. Want je moet toch wat als je niet echt onderscheidend bent? En de meeste consumenten zijn zo dom, die kun je van alles wijs maken. De mensen willen gewoon bedrogen worden, denk ik wel eens.”

“Het is een dunne lijn tussen informeren en manipuleren” zei de priester. “Daar weet ik alles van.”
“Heb je er spijt van dat je de mensen bedriegt?” vervolgde hij. “Dat is wel nodig om je zonden te kunnen vergeven.”

“Nee, ik heb er geen spijt van.” De priester dacht lang na, en vroeg toen “Heb je er spijt van dat je er geen spijt van hebt?” Nu was het de beurt aan de marketeer om zijn tijd te nemen. “Ja” zei hij met enige aarzeling, “ik heb er spijt van dat ik er geen spijt van heb.”

“Dan zijn je zonden je vergeven” antwoordde de priester.
En de marketeer, hij beloofde nog lang en gelukkig.

Marc Westeneng